یک نسخة منقح مفقود از حافظ

سال‌ها پیش، باستانی پاریزی در دو شماره از شماره‌‌های حافظ‌‌شناسی (شمارة هشتم و نهم)، یکی از فاضلان حافظ‌‌شناس به نام مجدزاده صهبا را همراه با اثر او در باب حافظ (سخنی چند در باب احوال و اشعار حافظ) معرفی کرد. ارزش اثر و صاحب آن و فضل تقدم این هر دو، در محافل حافظ‌‌پژوهی نادیده گرفته ‌‌شده‌‌ است. مجدزاده صهبا پسر مجدالدین کرمانی از بزرگان دورة مشروطه است. او نسخه‌‌ای از دیوان حافظ داشت که در اثر نامبرده از آن نسخه بهره برده ‌‌است. این نسخه به بیان خودِ مجدزاده صهبا و تأیید بزرگانی مانند باستانی پاریزی، عباس اقبال، قاسم غنی و رئیس وقت باستان‌‌شناسی اصفهان، نسخه‌‌ای منحصر‌به‌فرد بوده است. این نسخه ابیات و ضبط‌هایی داشته که در بسیاری از نسخه‌ها و چاپ‌های موجود از دیوان حافظ نبوده است و نیست. متأسفانه سرنوشت کنونی این نسخه مشخص نیست؛ اما نشانه‌‌هایی از این نسخه در اثر مجدزاده (دربارة حافظ) باقی مانده ‌‌است که قاسم غنی به یک مورد آن اشاره کرده ‌‌است. موارد دیگری از این ابیاتِ باقی‌‌مانده نیز در دست است که گاهی، ویژه و منحصر‌به‌فرد و هم‌‌خوان با سبک و اندیشة حافظ است. با بررسی برخی از وجوه ثبت‌شده در این اثر، که توجه نگارندة این گفتار بر آن بوده است، و با تطابق آنها با نسخه‌های مشهور دیگر و دلایل سبکی ـ فکری حافظ، سودمندی همین ابیات اندکِ باقی‌‌مانده از این نسخة مفقود دریافته می‌شود.